บัณรส บัวคลี่ : สบน้ำฮ้าปองของ

ถ่ายรูปบนสะพานข้ามน้ำลิ่วชาเจียง Luishajiang หรือที่คนไตลื้อเดิมเรียก น้ำฮ้า ตรงพิกัดนี้เป็นภูมิประเทศสำคัญของสิบสองปันนาเดิม เพราะเป็นสามเหลี่ยมสบกันของน้ำฮ้ากับน้ำของ เรียกว่า สบน้ำฮ้าปองของ

แม่น้ำโขงไหลจากซ้ายไปขวาในรูป สะพานโค้งแดงๆ คือสะพานข้ามโขง พอข้ามมาฝั่งเชียงรุ่งได้ก็เลี้ยวซ้ายข้ามน้ำฮ้าอีกรอบ เข้าสู่เมืองเชียงฮุ่ง ของราษฎร เมื่อกลางๆ รัตนโกสินทร์ ฮ่อหรือราชสำนักชิง ส่งขุนนางจีนมากำกับการปกครองของเจ้าหลวงไต มีที่ทำการของฝ่ายฮ่อ (จีน) มีตลาดฮ่อ มีโรงเรียน ที่ทำการอำเภอและตำรวจ ตั้งริมโขงตรงสบน้ำฮ้า คือบริเวณด้านหลังที่มีต้นไม้เขียวๆ เป็นพุ่มในภาพ

ส่วนฝั่งไตลื้อ มีเขตกษัตริย์เจ้าหลวง เรียกว่าเวียงผาคราง ตั้งอยู่บนเนินปลายสะพานที่หันรถไป ปัจจุบันทางการจีนรักษาพื้นที่นี้ค่อนข้างดี

พื้นที่ชาวไตราษฎรเจ้าถิ่น เกาะแคมโขงถัดจากเขตฮ่อ คืออยู่ถัดไปด้านหลังทางซ้ายอีกราวกิโล

ไกลๆ หมู่ตึกสูง เป็นเมืองใหม่ ฝั่งตรงข้าม

มีภาพชุดเดึยวกันหลายภาพแต่พุงยื่น ภาพนี้เก็บได้ค่อนข้างมิดชิด แต่หน้าขาวเว่อเกินไป ปั่นวันสุดท้ายจากเมืองฮำมาเชียงฮุ่งแค่ 30 กิโล มีแดดเล็กน้อย ที่จริงไม่ต้องใช้ซันบล็อกก็ได้ ออกมาเลยไม่หล่อไปซะงั้น